Een BV voor de pappenheimers moet een echte BV zijn.

Er is niet veel veranderd aan De Pappenheimers?, zegt Tom Lenaerts. Alleen de bekende en onbekende Vlamingen die meespelen. Onder de BV’s zijn er een aantal waarvan ik nooit had gedacht dat ze zouden komen. Ik durf ze nooit bellen. Ik stel dat uit tot het laatste moment. Als het dan mot, zeggen ze meestal ja. Ik waardeer dat: het is maar een tv-quiz, maar soms gaat het om veel geld en ze stellen zich kwetsbaar op.
De BV’s in kwestie zijn dit seizoen onder anderen Koen Wauters, Lynn Wesenbeeck, Dirk Sterckx, Caroline Gennez, Sigrid Spruyt, Wouter Deprez, Gert Verhulst, Marc Eyskens, Paul Jambers, Martin Heylen, Adriaan Van den Hoof, Roel Vanderstukken en Bart Peeters.

Waarom durft u hen niet bellen?
Ik weet het niet. Ik ben een rare. Zo lang ik niet heb gebeld, zijn de namen die op mijn papiertje staan nog altijd potentile kandidaten. Als ik bel, bestaat het risico dat ze zeggen dat ze het niet doen. Daarom stel ik het zo lang mogelijk uit. Het heeft ook te maken met een bepaalde schroom. Op de redactie lachen ze me daarmee uit. Als ik bel, zeg ik: U spreekt met Tom Lenaerts van Woestijnvis. Doorgaans is de reactie: Natuurlijk, ik ken u wel. Kan best, maar ik vind dat niet evident als ik naar iemand als Eyskens of De Croo bel. Ik sta er wel op om zelf te bellen. Ik zou het aan de redactie kunnen vragen, maar dat vind ik geen pas geven. Als je een feestje geeft, bel je de gasten ook zelf.

Volstaat het om BV te zijn om een goeie BV voor De Pappenheimers te zijn?
Zeker niet. De Pappenheimers is veel meer dan bijvoorbeeld De slimste mens ter wereld een kennisquiz. Je moet veel weten, wat niet noodzakelijk een basisvoorwaarde is om BV te worden. Dat heeft niks te maken met diploma’s. Martin Heylen heeft geen enkel diploma, maar is voor ons een perfecte BV en Freddy De Kerpel heeft in De slimste mens bewezen dat boksen en weten best kunnen samengaan. Een BV voor De Pappenheimers moet ook een chte BV zijn. Eva Brems was uitstekend geschikt voor De slimste mens en intussen is ze ook wel BV geworden, maar het feit dat je universiteitsprofessor bent, is op zich niet genoeg voor De Pappenheimers. Zoals de onbekende Vlamingen moeten de BV’s veel weten, moeten het spelers zijn en moeten ze kunnen relativeren. We spelen voor een geldprijs, maar het moet amusant blijven. Daarom was ik heel blij met Koen Wauters en met Lynn Wesenbeeck. Toen hij in de studio zat, vertelde Koen Wauters dat hij zelf niet begreep waarom hij ja had gezegd. Dat was pas een half uur later goed tot hem doorgedrongen. Toen hij thuis vertrok, geloofde zijn vrouw nog altijd niet dat het gemeend was dat hij ging meespelen. In De Pappenheimers laten de BV’s een stuk van hun masker vallen. Je zit dat. Het worden andere mensen. Dat is allicht ook de reden waarom ze na de opname blijven hangen en het er soms nog heel gezellig aan toe gaat. Er is een geweldige druk van hun schouders gevallen. Wat daarbij ook een rol speelt, is dat ze mekaar wel kennen, maar mekaar nooit zien. Voor n keer hebben ze dan de gelegenheid om te blijven kletsen. Daar zijn vriendschappen uit ontstaan.

Laten we het hebben over de onbekende Vlamingen. Zit er opnieuw een ontdekking in, zoals op 8 maart van dit jaar, toen ene Annelies Rutten kandidaat was?

Toch plezierig dat zo iemand eruit springt en het dan helemaal maakt in De slimste mens. Dat is een geweldig eerbetoon aan Vera en Tineke (de vrouw van Tom, red.) die de selectie doen. Ze deden dat al voor Schalkse Ruiters, Klein Vlaanderen en De Mol. Ze doen het nog altijd omdat ze fantastisch goed zijn in het vinden van intelligente, mondige mensen die zichzelf kunnen relativeren. Daar kruipt veel werk in. Ze zijn daar vier, vijf maanden mee bezig. Eerst selecteren ze op de brieven, dan zijn er schriftelijke testen, ergens in een grote aula, en daarna zien ze vijf-, zeshonderd koppels. Dat is een gigantische job, maar het is de basis van het succes van het programma. Vorig seizoen hadden we niet alleen Annelies Rutten, maar ook de op dat moment nog volstrekt onbekende Wouter Van Bellingen. Dat was lang voor de rel. Dat hij schepen was, wisten we uit het interview, maar buiten Sint-Niklaas was er geen mens die hem kende. Je moet het toch maar doen om zo iemand eruit te pikken.

Erik Van Looy laat zijn redactie grapjes verzamelen die hij dan, schijnbaar achteloos, om zich heen strooit. Je zou zweren dat hij het ter plekke verzint. Werkt u ook zo?
Zeker niet. Erik kan dat, ik kan dat niet. Ik ben een verschrikkelijk slechte acteur. Ik begin daar dus niet aan. Ik weet van mezelf dat ik geestig kan zijn, maar dan wel in de juiste context. Ik moet me op mijn gemak voelen. Daarom komen we bij de opnames ’s middags al samen met de onbekende duo’s, zodat ik die mensen leer kennen. We praten, we lachen eens, kortom, we zorgen ervoor dat de sfeer goed zit als we op de set gaan. Dat is ook nuttig voor hen, want een onderdeel van het spel is toch dat ze hun tegenstanders zo goed mogelijk moeten inschatten.

De vorige reeks eindigde begin mei. Wat hebt u sindsdien gedaan? Heel de tijd aan de nieuwe gewerkt?
Ja. We zijn met een heel straffe, maar ook een heel beperkte redactie: drie man, waarvan er twee al van bij de conceptie van het programma meedraaien. Thema’s zoeken en vragen opstellen, dat is iets waar we vier, vijf maanden voltijds mee bezig zijn. Dit jaar hebben we twee reeksen gemaakt, dus was dat dik negen maanden. Je moet weten dat we per aflevering tachtig vragen nodig hebben. We maken nu zestien afleveringen, dat zijn 1.280 vragen. Begin maar. Dat zijn er geweldig vl. Het moeten vooral geschikte vragen zijn.

Is De Pappenheimers een voltijdse bezigheid of doet u tussendoor nog andere dingen?
De voorbije maanden was ik voltijds met De Pappenheimers bezig. Dat blijft nog even zo omdat we nog aan het opnemen zijn en omdat ik de gedachte niet kan verdragen dat er iets is waarbij ik niet zelf betrokken ben en dus niet in de hand heb.

Was u niet aan het schrijven aan een filmscenario? Ja, maar dat ligt even stil. De goesting om eraan verder te werken, is heel groot, maar eerst dit. Komt er nog iets van de idee om van De Parelvissers een film te maken? Nee. Het gaat stomweg niet. De Parelvissers was zes keer een uur. Dat kun je niet in een film van negentig minuten proppen. Ik ben eraan begonnen, maar het lukte niet.

Op 23 december is er een aflevering met allemaal BV’s ten voordele van Kom op tegen kanker. Hoe werkt dat? Doorgestoken kaart?
Niks doorgestoken kaart. We leggen het er natuurlijk op aan dat er wordt gewonnen, maar vooraf weet niemand iets. Het is een aflevering zoals een andere, zij het dat de vragen wat minder moeilijk zijn en dat er wat meer mag worden gelachen.

De deelnemende duo’s kunnen serieuze sommen winnen. Van waar komt dat geld eigenlijk: van Woestijnvis of van de VRT?
Gh, goeie vraag. Ik heb daar eigenlijk nog nooit bij stil gestaan. We zouden er eens moeten voor zorgen dat er een paar weken na mekaar winnaars zijn en dan kijken wie er aan de bel hangt om te reclameren: Wouter of Wauters.

Over het geld van Woestijnvis is er de voorbije tijd veel te doen geweest. Hoe is dat als je daar werkt en één van de sterren bent? Of één van de poenpakkers, zoals je het noemen wilt.
Ik heb daar wakker van gelegen. Echt waar. Het is niet plezierig als je plots onder vuur ligt en onprettige opmerkingen hoort als je naar de bakker gaat of de kinderen naar school brengt. Het was heel ongenuanceerd: een foto van mij met een bedrag eronder. Alsof dat geld allemaal voor mij was. Van een context of van duiding was eerst geen sprake. Gelukkig werd er spoedig ook vermeld dat het eigenlijk om marktconforme programmabudgetten ging. Enfin, een storm in een glas water, al heb ik wel een glas whisky nodig gehad om het door te spoelen. Er was iets fundamenteel oneerlijks aan die heisa. Natuurlijk ben ik voor transparantie en besef ik dat de openbare omroep met gemeenschapsgeld werkt. Maar wil dat zeggen dat alle contracten open en bloot op straat moeten liggen? Nee, toch?

JaVA © Concentra

Tom Lenaerts openhartig over ‘De pappenheimers’, zijn filmscenario en het gelekte contract van zijn productiehuis.

‘Wat ik het beste kan, is creëren, niet presenteren’

Geen wonder dat Erik Van Looy niet naar Hollywood verkast. In Vlaanderen worden dezer dagen meer sterke scripts geschreven dan in Tinseltown. Na Bart De Pauw werkt nu ook Tom Lenaerts, vanaf morgenavond terug met een nieuw seizoen van De pappenheimers, aan een filmscenario: ‘Wouter Vandenhaute heeft niet gezegd: ‘Mannen, we gaan films maken.’ Woestijnvis maakt een film omdat Bart een scenario heeft geschreven en Erik het wil verfilmen. Het productiehuis gaat de richting uit die de tv-makers willen uitgaan. Niet andersom.’

Laten we een keer aftrappen met een gedurfd statement: Tom Lenaerts is de grootste tv-maker van het voorbije decennium. Of kent u iemand die betere papieren kan voorleggen dan het bedenken of uitwerken of presenteren – en in de meeste gevallen alledrie tegelijk – van Morgen maandag, Onvoorziene omstandigheden, Schalkse ruiters, Mannen op de rand van een zenuwinzinking, De mol, Tien voor taal, De pappenheimers en De parelvissers? Met zo’n cv zou hij al lang op een berg in de Provence mogen zitten, met een baard tot op zijn knieën.

Niet dus. Na de vorige reeks van De pappenheimers trok Lenaerts zich terug in zijn schrijfkamer, waar hij een filmscenario op papier zette. Over het verhaal zelf, waarvan hij beweert dat het zo goed als af is, wil hij nog niets kwijt. We moeten het voorlopig stellen met: “Het is een babbelfilm.” En, zo geeft hij toe, in vergelijking met De parelvissers was het een fluitje van een cent. “Toen moest ik een verhaal van zes keer een uur schrijven. Nu had ik met twee uur genoeg.”

Ondertussen werkte hij de voorbije zes maanden aan het nieuwe, ondertussen zesde seizoen van De pappenheimers, dat hij voor de vijfde keer opnieuw zelf presenteert. Ten tijde van de opname van De parelvissers liet hij zich vervangen door Erik Van Looy. Een paar dagen geleden deed in de wandelgangen van talloze mediabedrijven het gerucht de ronde dat dat dit seizoen opnieuw ging gebeuren, maar dan wel met Steven Van Herreweghe als master of ceremony. En dat omdat de voormalige slimste mens ter wereld in het decors van de beroemde quiz gespot was.

Lenaerts: “Steven heeft het een keer geprobeerd, net zoals ik begin jaren negentig met Sportweekend gedaan heb toen Mark Uytterhoeven me dat vroeg. Dat doen we met verschillende van onze medewerkers, omdat je daar geweldig veel van leert. Maar het op dit moment niet aan de orde dat Steven mij zou vervangen. Steven is geweldig goed. Vroeg of laat komt zijn moment. Maar daarom moet je hem niet overhaast lanceren. Hij zit trouwens niet niets te doen. Achter de schermen heeft hij fantastische dingen gedaan.”

Hoe verklaar je het succes van De pappenheimers?
“Het is een combinatie van de strafste redacteurs van Vlaanderen en twee vrouwen die onze kandidaten selecteren, want daar wordt heel veel werk in gestoken. In het beste geval komen die onbekende Vlamingen vijftig minuten op het scherm, dus moeten ze ook zo lang voor boeiende televisie kunnen zorgen. Annelies Rutten is daarvan het beste bewijs. Vorig jaar was ze nog een van de kandidaten. Als wij de selectiepool mogen spelen voor vrouwen in De slimste mens, dan vind ik dat fantastisch. Wouter Van Bellingen was bij ons ook nog een onbekende kandidaat. Nu komt hij terug als Bekende Vlaming.”

Is er een verschil tussen de vragen van De pappenheimers en die van De slimste mens?
“Absoluut. In beide programma’s kun je zowel vragen over K3 als over het Europees Parlement krijgen, maar bij ons is het niveau iets moeilijker, want je speelt voor veel geld. Als maker én als tv-kijker moet je het gevoel krijgen dat de winnaars die prijzenpot verdienen. Ja, we stellen vragen zoals: ‘Hoe heet de rosse van K3?’ Maar alleen op basis van dat soort vragen kun je nooit winnen. En als we gemakkelijke vragen stellen, formuleren we ze meestal zo moeilijk dat je halverwege de vraag de kluts kwijt bent.”

Er doen dit seizoen een aantal BV’s mee die de makers van De slimste mens niet voor hun quiz hebben kunnen strikken: Gert Verhulst en Koen Wauters, om er twee te noemen.
“Dat vind ik zelf ook erg vreemd. In De slimste mens heb je als BV niets te verliezen, terwijl bij ons een gigantische verantwoordelijkheid op je schouders rust. Toch is die verantwoordelijkheid relatief. Er zullen nooit onbekende kandidaten mogen deelnemen die geld nodig hebben omdat hun kindje een levensnoodzakelijke operatie moet krijgen.”

Wie betaalt het geld dat die winnaars krijgen, Woestijnvis of de VRT?
“Dat weet ik zelf ook niet. We zouden het nochtans snel te weten kunnen komen. We zouden alleen maar de vragen in de finale zodanig gemakkelijk moeten maken dat de finalisten elke week winnen. En dan afwachten wie eerst komt klagen: Wouter of Wauters (Dirk Wauters, gedelegeerd bestuurder VRT, BDC). (lacht)”

Naar verluidt durf je nauwelijks BV’s te bellen met de vraag of ze willen deelnemen en toch doe je dat nog altijd zelf. Waarom heb je daar zoveel schrik voor?
“Iemand als Sigrid Spruyt heb ik al die jaren Het journaal zien presenteren. Dan bel je toch niet zomaar om te zeggen: ‘Hallo, Sigrid, alles goed?’ Soms lachen ze mij uit als ik zeg: ‘Goedemiddag, met Tom Lenaerts van Woestijnvis.’ Dan antwoorden ze: ‘Dat weten we wel.’ Als ik naar Herman De Croo bel, moet ik me daarvoor opladen. Ik zal ook nooit bij iemand aandringen. Als ze niet graag komen, heeft het weinig zin. Komt daarbij nog een erg kinderachtige reden: Zolang je hen niet gebeld hebt, zijn het potentiële kandidaten. Als je langer wacht, kun je zeggen: ‘Die en die doen ook mee. Enfin, in gedachte toch.'”

Waarom laat je dat niet doen door een van je redacteurs?
“Als jij bij je thuis een feestje geeft, vraag je toch ook niet aan een van je vrienden of hij de mensen wil uitnodigen. Dat vind ik een vorm van elementaire beleefdheid.”

Woestijnvis heeft dit jaar zijn tiende verjaardag gevierd. Dat betekent ook: tien jaar Tom Lenaerts op tv, al dateert Schalkse ruiters van net voor de oprichting van het productiehuis. Hoe kijk je op die periode terug?
“Ik ben vooral trots op de combinatie van wat we allemaal gedaan hebben: van 0032, Het geslacht De Pauw, Het eiland, De mol, Napels zien… We hebben een ongelooflijk breed gamma bestreken. Daarin zat één constante: niet voor het gemakkelijkste of het meest vanzelfsprekende kiezen. We hebben altijd geprobeerd iets meer te brengen. Onze norm is: niet te snel tevreden zijn. Als je iets doet, dan moet je het goed proberen te doen. Ook als dat FCV Dender-SK Lokeren inblikken is.”

Ben je ook trots op de verscheidenheid van de programma’s die je zelf gemaakt hebt?
“Het had vooral niet anders gekund. Kon ik geen tien verschillende dingen maken, dan had ik nooit zolang voor tv kunnen werken. Mocht ik alleen maar talkshows met BV’s maken, dan was ik na vier jaar gestopt. Ik heb veel schrik om in gewoontes te vervallen. Ken je de weg naar de andere kant van het bos, dan is de wandeling niet meer zo plezant.”

Dat strookt niet met een zesde seizoen van De pappenheimers.
“Ik vind van wel. Dit seizoen van De pappenheimers vind ik voorlopig constanter dan het vorige. Dat zeg ik elk jaar, maar dat is het ook altijd. Zodra ik niet meer weet hoe het nog anders of beter kan, stop ik ermee. Bovendien slorpt De pappenheimers maar een half jaar van mijn energie op. Met De parelvissers of een reeks van De mol was ik minstens een volledig jaar bezig. Dankzij De pappenheimers heb ik tijd om ideeën te laten sudderen en uit te werken. Zoals dat filmscenario of een aantal ideeën voor nieuwe tv-programma’s. Kon ik De pappenheimers niet maken, dan zou er een geweldige druk op mij rusten om met iets anders af te komen.”

Je hebt nog nooit gedacht dat het misschien tijd was om jouw kind aan iemand anders te geven?
“Toch wel. Die vraag stel ik mij elk seizoen. Maar ik heb er nog altijd geen antwoord op. We moeten nog zes afleveringen opnemen. Daarna zal ik er opnieuw over nadenken. Dat is het eerlijkste antwoord dat ik jou daar vandaag op kan geven.”

Gaat Woestijnvis het scenario van jouw ‘babbelfilm’ verfilmen?
“Dat weet nog bijna niemand. (lacht) Zelfs ik niet. Maar ik ga er wel van uit.”

Woestijnvis verfilmt ook Loft, het scenario van Bart De Pauw. Wordt het straks een filmmaatschappij?
“De richting die Woestijnvis uitgaat, is de richting die de makers uitgaan. Het is niet zo dat Wouter Vandenhaute op een bepaald moment gezegd heeft: ‘We gaan meer diversifiëren en we gaan films maken.’ Neen. Woestijnvis maakt films omdat Bart een scenario geschreven heeft en Erik het wil verfilmen.”

Als straks de jaaroverzichten gemaakt worden, duikt zeker weer het gelekte contract tussen de VRT en Woestijnvis op. Wat dacht je toen je die dinsdagochtend de kranten zag?
“Ik bracht mijn kinderen naar school en andere mama’s en papa’s zeiden: ‘Ha, hier is de man van de grote bedragen.’ Ik viel volledig uit de lucht. Pas toen ik thuis de kranten bekeek, snapte ik waarover ze het hadden. Ik kan je vertellen dat het flink vervelend is als jouw kop in de krant staat met daaronder een bedrag. Dan denkt men al snel dat je dat ook verdient. Nu, dat denken mensen sowieso altijd. Daar kun je weinig tegen doen.”

Was je kwaad omdat het gelekt werd?
“Neen, maar ik vond het wel tof toen een aantal mensen uit de sector meer duiding aan die bedragen gaven, nadat iedereen van Woestijnvis eerst als een gangster was afgeschilderd. Als we bij Woestijnvis allemaal geldwolven waren, dan hadden we de voorbije tien jaar wel andere keuzes gemaakt. Producers vertelden dat de prijzen marktconform waren en bij VTM dachten ze: ‘Voor dat bedrag mogen ze die programma’s bij ons ook komen maken.'”

Jij hebt jaren geleden al je aandelen verkocht om je alleen nog te concentreren op het maken van programma’s. Jij hoeft je van dat soort zaken toch niets aan te trekken?
“Neen, maar het was wel mijn kop die boven dat bedrag stond en het is niet plezant als je daarover wordt aangeklampt en jezelf plots moet verdedigen. Bovendien kun je onmogelijk aan al die mensen de hele context uitleggen, want dan moet je met al die mensen een middag samenzitten.”

Waarom hebben jullie dat contract zo lang geheimgehouden?
“Dat is toch normaal? Jij gooit toch ook niet het contract tussen jou en jouw werkgever op straat, als je daar lang over hebt nagedacht en in een concurrentiële context werkt. Zelfs al staan daar geen grote geheimen in.”

Klopt, maar Woestijnvis heeft een contract getekend met een ‘openbare’ omroep.
“Dat is een vieze zin waarmee je erg veel kunt insinueren. Als de openbare omroep de opdracht krijgt om programma’s te maken die cijfergewijs moeten concurreren met die van de commerciële zenders, dan komt die openbare omroep automatisch in een commerciële context terecht, waarin je dat soort zaken niet aan de buitenwereld vertelt, ook omdat er dan zoiets als concurrentie bestaat. En als blijkt dat de prijzen die betaald worden voor onze programma’s marktconform zijn, wat is dan het probleem? Als men bij FCV Dender besluit dat ze over drie jaar willen meedoen aan de Champions League, dan moeten ze daar ook de infrastructuur bouwen om op dat niveau mee te spelen. Ja, je kunt je afvragen of er te veel geld naar Woestijnvis of naar de nieuwsdienst vloeit, maar beter is het om te discussiëren over wat de opdracht en de ambities van de openbare omroep moeten zijn. Zodra je dat beslist hebt, pas je het beleid daaraan aan.”

Niet alleen De pappenheimers maar ook Debby & Nancy keren zondagavond terug. Jij zei ooit over Schalkse ruiters: ‘Wat we toen deden, was spelen met de impact van televisie.’ Herken je dat niet in wat zij doen?
“Laat ons zeggen dat de oproep om Yves Leterme naar de studio te halen een soort nostalgie bij me opriep. Ik dacht: ‘Dat hebben wij ook ooit gedaan.’ (Met Bert De Graeve, voormalig gedelegeerd bestuurder van de VRT, bdc) Nu, alles is al een keer gedaan. Ik vind het niet erg als iets wordt overgenomen, zolang het maar goed genoeg ingevuld wordt.”

Zou je niet graag nog eens zo’n show maken?
“Ik wil nog vijftien of twintig jaar van alles voor televisie maken. Hoe langer ik ervoor werk, hoe meer zin ik krijg om nog veel verschillende dingen te proberen. Misschien wil ik nog wel eens dat soort programma maken. En misschien wil ik nog wel een vierde reeks van De mol maken. Dat betekent niet dat ik het ook zal doen. Dat zien we nog wel. (lacht)”

Er is een overkill aan reality-tv. Uit de kijkcijfers blijkt dat de kijkers vooral kiezen voor de formats die ze kennen. Misschien is dit wel het uitgelezen moment voor een vierde reeks van De mol?
“Ja, maar dat zeggen ze al zeven jaar tegen mij. Al zeven jaar hoor ik: ‘Tom, nu moet je het doen! Het zal geweldig zijn! Iedereen zal kijken!’ Maar het is erg moeilijk om programma’s op bestelling te maken. Het is veel plezanter om iets nieuws te verzinnen dan om een derde seizoen van Schalkse ruiters te maken.”

De meeste productiehuizen doen nochtans niets anders dan tv-programma’s op bestelling maken.
“Dat zijn productiehuizen die geen eigen auto’s maken. Ze kopen een auto en ze zoeken een piloot om ermee te rijden. Bij Woestijnvis proberen we nog altijd zelf onze auto’s te maken. En we zijn er meestal van overtuigd dat degene die de auto gemaakt heeft er ook het best mee zal kunnen rijden. Daarom schuimen we de markt niet af op zoek naar de beste quiz. Die proberen we zelf te ontwikkelen. Dat vraagt meer tijd, maar het geeft ook veel meer voldoening. Toch in mijn geval.”

Maakte je ten tijde van Schalkse ruiters niet eerder programma’s die meer stonden of vielen met jou en Bart De Pauw? In De parelvissers bleef je achter de camera. En Erik Van Looy heeft bewezen dat De pappenheimers ook zonder jou werkt.
“Maar De parelvissers en De pappenheimers waren er zonder mij nooit geweest, hoe geweldig pretentieus dat ook klinkt. Ik vind het niet erg om iets te maken waarbij ik gemist kan worden zodra het bestaat. Wat ik het beste kan, is dingen creëren, niet presenteren. Bovendien was het ook niet de bedoeling dat Bart De Pauw en ik de sterren van Schalkse ruiters waren. Dat kwam zo over omdat wij twee relatief onbekende mensen waren die op zondagavond met een straf programma afkwamen. Iedereen riep: ‘Kijk eens wat die twee onbekende pipo’s daar doen.'”

Jouw oudste zoon is negen. Kijkt hij al naar De pappenheimers?
“(lacht) Elke zondag is het grote discussie over tot hoe laat hij mag kijken. Vorig jaar moest hij gaan slapen op het moment dat de kandidaten naar de kokers gingen. Dit jaar zal hij wellicht de hele uitzending mogen opblijven.”

Heeft hij Schalkse ruiters of De mol al gezien?
“Neen. Hij heeft wel al over die programma’s gehoord, omdat ik daar af en toe over word aangesproken. Maar onze kinderen vragen er nog niet naar. Ze vinden het vooral onbegrijpelijk dat ik niet deelneem aan een aantal programma’s. Ze zijn erg ontgoocheld omdat ik niet wil meedoen aan Fata morgana. (lacht)”

Waarom niet eigenlijk?
“Omdat ik daar niet goed in ben. Ik rendeer niet in programma’s als Fata morgana, hoe graag ik daar zelf ook naar kijk.”

Hebben ze jou nog niet gevraagd voor Sterren op het ijs?
“Neen. Ik zou wel graag deelnemen aan Sterren op de dansvloer, maar alleen als ik de andere negen kandidaten zelf mag selecteren en als er geen camera’s bij zijn. In dat geval wil ik het zelfs organiseren.”

BrDe, De Morgen.

Wouter.

Vlaamser dan Wouter Van Bellingen komen ze niet, zo bleek deze week nog maar eens bij Friedl’ Lesage op Radio 1. Hij etaleerde een kennis van de Vlaamse Beweging waar zelfs menig ex-VU’er voor zou moeten passen, had nog gezongen bij Philippe Herreweghe, was lid van de scouts, een straffer curriculum kun je haast niet voorleggen.

Alleen in het land van Ensor en Magritte kom je het dan tegen dat die oer-Vlaamse pedigree gecombineerd wordt met een Afrikaanse huidskleur. Het is ronduit schattig.

Helaas niet voor drie koppels die het onbetamelijk vonden om zich door hem in de echt te laten verbinden.

Gelukkig draaide het incident andersom uit. Van nobele onbekende, alleen wereldberoemd in Sint-Niklaas, groeide Van Bellingen uit tot een internationale mediaster en hij deed dat bovendien met verve.

De man wiens totem bij de scouts spitssnuitdolfijn was (luisterbereid, nieuwsgierig en verantwoordelijk) veroverde nog wat Vlaamse harten toen hij samen met zijn vriend van Marokkaanse afkomst Ali bij een optreden in De Pappenheimers vrolijk onderuitging door een gebrekkige Bijbelkennis.

Opgegroeid in een gezin met vier geadopteerde kinderen, van zwart tot koffie-met-melk, kent hij de schampere opmerkingen van kindsbeen af, kent hij het gif dat het Vlaams Belang blijft verspreiden, ervaarde hij meermaals het ongegeneerde racisme van de kleine Vlaamse man.

Wat Van bellingen zo uniek maakt, is dat hij zich niet wrokkig, vernederd of gefrustreerd opstelt, maar dat domme racisme countert met goedgemutstheid, een bulderlach en een positieve ingesteldheid.

Meer dan zevenhonderd koppels hebben hem daar gisteravond, onder het oog van de wereldpers, voor bedankt door hun trouwbeloften te hernieuwen tijdens een massafeest op de grootste Grote Markt van het land.

Met een breugeliaans gebaar een snuit trekken tegen de onverdraagzaamheid, de kilte en de bitterheid, ook dat is gelukkig een beeld van Vlaanderen dat de internationale gemeenschap gisteren van ons te zien kreeg, een gelukkig en veel te zeldzaam tegengif tegen het extreem rechtse imago dat ons hoe langer hoe meer parten speelt.

Spirit weet dat het met Van Bellingen goud in handen heeft. Laat Geert Lambert al zijn gewicht gebruiken om hem op een lijst te duwen. En een welgemeende proficiat aan alle (nieuwe) trouwers van Sint-Niklaas.

Yves Desmet, De Morgen.