Naamsverandering Leopold II-laan: zo breed mogelijk gedragen, pragmatisch en visionair,

Geachte Mevrouw, voorzitter van de gemeenteraad;
Geachte Dames en Heren, voorzitters van de fracties van de gemeenteraad;
Geachte Heer, Burgemeester;

Vandaag is binnen het stadsbestuur de consensus gegroeid om de Leopold II-laan te veranderen van naam. Toen ik dit idee voor het eerst opperde 10 jaar geleden, was dit in de zijlijn van de inhuldiging van het geboortehuis van Maurits Coppieters. Omdat Maurits Coppieters naast zijn bijdrage voor het jeugdwerk en de Europese gedachte ook de eerste voorzitter was van het huidige 11.11.11. vond ik dat hij meer een laan verdiende dan Koning Leopold II. De commotie in de pers ontstond toen omdat er toen heel wat herdenkingen aan de gang waren rond 50 jaar onafhankelijkheid. Nu 10 jaar later en in het 100-ste geboortejaar van Maurits Coppieters ben ik van mening dat hij nog steeds een laan of nog beter een plein naar hem genoemd wordt. Maar dit moet niet perse de Leopold II-laan zijn. Maar ik ben overtuigd dat volgens zijn overtuiging vandaag een gekleurde vrouw zeker zijn voorkeur zou wegdragen hebben.

Zoals ik reeds aangaf zijn we 10 jaar verder. Onze stad is veranderd, geëvolueerd en diverser geworden. Daarom mijn vraag om deze naamsverandering gemeenteraad breed te steunen. En tegelijkertijd wil ik u vragen om deze naamsverandering anders aan te pakken dan we momenteel met het stadsbestuur gewend zijn. Gebruik deze naamsverandering als mogelijkheid om een dialoog aan te gaan met de hele bevolking, weliswaar met bijzondere aandacht voor mensen met migratie-achtergrond en mensen van Afrikaanse afkomst in het bijzonder. Neem daarom aub uw tijd om van deze unieke gelegenheid van iets negatief iets positief te maken waar heel de bevolking beter van wordt. Daarnaast welke oplossing of oplossingen ook uit de bus komt, zorg ervoor dat ze breed gedragen worden: pragmatisch en visionair.

Een belangrijk hulp hierbij kan de oprichting zijn van een speciale werkgroep samengesteld met experts, ervaringsdeskundigen e.a. Deze speciale werkgroep kan dan een rapport opstellen met verschillende scenario’s waarin de gemeenteraad kan kiezen. Het huidige participatieproject dat vandaag al loopt binnen onze stad is een reeds bestaand instrument dat hiervoor de nodige ondersteuning kan bieden voor de begeleiding van die werkgroep. Ook kan het stadsbestuur gebruik maken van de toekomstige handleiding die Minister van Samenleven, Bart Somers zal opstellen door experts i.s.m. de VVSG.

Daarnaast wil ik ook meegeven dat ook voor mij de schilderijen van Koning Leopold II en Koningin Marie Henriëtte, die jaren over mijn schouder meekeken bij het voltrekken van de huwelijken,  na de renovatie van stadhuis niet terug moeten komen in de trouwzaal. Een betere plaats lijkt me een museum, bv Huis Janssens waar er duiding kan geven worden rond Leopold II. 
Tenslotte wil ik jullie allemaal bedanken voor het werk dat jullie voor onze stad leveren. Het is vaak onzichtbaar, maar daarom niet minder belangrijk. Ik ben overtuigd dat welke oplossing jullie ook kiezen dit zal met het algemeen belang van onze stad in het achterhoofd. Als ik een deel van de oplossing kan zijn, ben ik hiervoor zeker bereid.

Met de meeste hoogachting,

Wouter Van Bellingen

Ere-schepen Stad Sint-Niklaas

“Opvolger van de Leopold II-laan? Dat kan zeker een gekleurde vrouw worden”: Wouter Van Bellingen, in 2007 de eerste (en nog steeds enige) zwarte schepen in Vlaanderen.

“Tien jaar geleden kreeg ik heel Vlaanderen over mij heen, toen ik voorstelde om de naam van de Leopold II-laan te veranderen. Ik werd uitgelachen, genegeerd, zelfs uitgedaagd. Maar kijk, nu is het dan toch zo ver.” Voor Wouter Van Bellingen, in 2007 de eerste zwarte schepen in Vlaanderen, mag het tijd kosten om de nodige stappen te zetten, maar hij ziet nu wel uitgelezen kansen om het ook in Sint-Niklaas anders aan te pakken. 

^{In januari 2007 legde Wouter Van Bellingen de eed af als eerste zwarte schepen in Vlaanderen. Daarmee zorgde hij voor een primeur, al kreeg hij geen navolging. “We zijn nu 2020. Als ik dertien jaar geleden de eerste was, zou je verwachten dat er na mij nog velen zouden zijn gevolgd. Maar dat is niet gebeurd. Ik was de eerste zwarte schepen en ik ben nog altijd de enige zwarte schepen tot nu toe in Vlaanderen.” Daarmee wil hij niet zeggen dat er niks is veranderd. Al gebeurt het wel telkens met kleine stapjes, zoals hij ook merkt als directeur van de vzw Integratiepact.}

^{Zo ook in zijn thuisstad Sint-Niklaas, waar burgemeester Lieven Dehandschutter (N-VA) nu aangeeft dat de tijd rijp is om de Leopold II-laan van naam te veranderen. Van Bellingen pleitte daar in 2010 als schepen al voor, maar ondervond toen nog heel wat weerstand. “Eigenlijk was toenmalig burgemeester Christel Geerts (sp.a) ook voorstander. Ons progressief kartel van sp.a, Groen en SOS-2012 wilde die naamsverandering, maar binnen de meerderheid was er helaas geen meerderheid (het kartel zat toen in een coalitie met CD&V-N-VA, red). Ik zou uit de biecht kunnen klappen, maar dat doe ik niet. Ik ben vooral blij dat de CD&V-jongeren nu met het hele verhaal mee zijn. In de trouwzaal heeft trouwens ook altijd een groot portret van Leopold II gehangen. Dat heeft ook al voor veel discussie gezorgd. Het hangt er nu niet omwille van onderhoudswerken, maar ik kan me niet voorstellen dat het nog terugkomt. Wél een straatnaam veranderen, maar het portret laten hangen? Nee, dat zie ik niet gebeuren.”}

^{“Hoopvol door jongere generaties”}

^{“Ik ben heel blij dat alle fracties in de gemeenteraad er nu wél achter staan. In 2010 werd ik met mijn voorstel om die straatnaam te wijzigen bijna afgemaakt door sommige opiniemakers. Ik kreeg heel Vlaanderen over mij heen. Eerst lachten ze met mij, dan negeerden ze mij, dan bekampten ze mij, maar na een tijdje win je dan toch. Dat doet me plezier. In tien jaar tijd kan er dus wel wat veranderen. En dat komt vooral door de jongere generaties. Zij stemmen mij hoopvol. Jongeren groeien vandaag op in een andere, veel meer diverse wereld. Zij stellen zich vragen én ze hebben makkelijker toegang tot bronnen over alle mogelijke onderwerpen. En er wordt ook meer geluisterd, vind ik.”} 

^{Impact van corona}  

^{“Uiteraard heeft de dood van George Floyd in de Verenigde Staten de problematiek heel nadrukkelijk en op een schokkende manier blootgelegd. Maar er is nog veel meer dat speelt. En vergeet ook de impact van corona niet. Veel mechanismen zijn duidelijker geworden. Deze periode is een bewustwording over solidariteit en verbondenheid. Ons gedrag heeft in deze tijden immers impact op het welzijn van anderen. We zijn allemaal met elkaar verbonden. Dat heeft corona heel duidelijk gemaakt.”}

^{Gekleurde vrouw}

^{En een nieuwe naam dan, voor de Leopold II-laan? Van Bellingen was indertijd voorstander om er de Maurits Coppieterslaan van te maken, naar de Sint-Niklase politicus (1920-2005) die het boegbeeld werd van de progressieve vleugel binnen de toenmalige Volksunie. Nu denkt hij er anders over. “Maurits Coppieters zou in 2020 honderd jaar geworden zijn, dus dat lijkt een goeie aanleiding. Maar toch denk ik dat het in 2020 beter is om voor de naam van een gekleurde vrouw te kiezen. Dat zou Coppieters ongetwijfeld zelf ook een beter idee gevonden hebben. En even belangrijk is de manier waarop zo’n naam wordt gekozen. Het zou heel waardevol zijn om daarbij de Sint-Niklazenaren met Afrikaanse roots actief te betrekken, door met hen en nog andere gemeenschappen in dialoog te gaan. Geen participatie, maar een dialoog, omdat een dialoog uitgaat van gelijkwaardigheid. Het hoeft ook allemaal niet te snel te gebeuren. Láát het gebeuren, benut deze uitgelezen kans om te tonen dat ook in Sint-Niklaas ‘everybody’s lives matter’. Een symbolisch persoon een plaats geven in ons stedelijk erfgoed, dat betekent echt wel iets.”}

Tijd rijp om wijs te handelen en goed te doen.‏ Tijd voor een Emiel Van Haverstraat in Sint-Niklaas

Ik ben verheugd dat het progressief kartel ons idee uit december 2010 opnieuw lanceert om een plein naar Nelson Mandela te noemen. En we steunen dan dit ook volledig.  In de lijn van ons toenmalig voorstel kan dit lijstje gerust verder aangevuld worden met extra persoonlijkheden van diverse achtergronden, geslachten en geloofsovertuigingen: Henri Dunant (1828– 1910), Auguste Beernaert (1829 – 1912), Henri La Fontaine (1854– 1943), Mahatma Gandhi (1869 -1948), Eleanor Roosevelt (1884– 1962), Mohammed Abdelkrim El Khattabi (1880-1963), Martin Luther King (1929– 1968), Dominique Pire ( 1910-1969), Léopold Sédar Senghor (1906 – 2001), Maurits Coppieters (1920-2005). Zo kan dit voorstel breed gesteund worden door heel de gemeenteraad.  Omdat de komende jaren heel wat woonprojecten op stapel staan met verschillende straten en pleinen die een naam moeten krijgen, is er geen betere periode.   Daarnaast zou het goed zijn om in de straatnamencommissie, waar momenteel nog een plaats vacant is, een lid op te nemen van de Actie- en Adviesgroep Solidariteit (AAS). Dit zou symbolisch en een meerwaarde zijn.   En zo moeten deze voorstellen in de toekomst niet meer vanuit politieke hoek gelanceerd worden.

Tenslotte wil ik ook dat we in de geest van Nelson Mandela handelen en ook een straat noemen naar Emiel Van Haver, de oorlogburgemeester van Sint-Niklaas. En die al in 1955 op 13 december eerherstel kreeg van de Kamer van Inbeschuldigingstelling van Gent. Of het met Nelson Mandela’s woorden te zeggen:“ We moeten tijd wijs gebruiken en voor altijd realiseren dat de tijd altijd rijp is om goed te doen”.

 

Personalia.

  Henri Dunant (1828– 1910).

 Zwitsers bankier en een sociale activist. Oprichter van het Rode Kruis. Hij ontving de Nobelprijs voor de Vrede in 1901. Binnenkort bestaat de Sint-Niklaas afdeling van het Rode Kruis 150 jaar en is daarmee de oudste van het land.

Auguste Beernaert(1829 – 1912) 

Belgisch katholiek politicus en mensenrechtenactivist. In 1909 won hij, samen met Paul Henri Balluet d’Estournelles de Constant de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn ijver om arbitrage toe te passen om internationale geschillen op te lossen en voor zijn strijd tegen de slavernij en de plundering van Congo. De eerste Belg die de  Nobelprijswinnaar voor de Vrede won.  Het Instituut voor internationaal recht uit Gent ging hem in 1904 voor.

Henri La Fontaine (1854– 1943). 

Belgisch vrijmetselaar en Nobelprijswinnaar. Hij stond erom bekend zich altijd met hart en ziel in te zetten voor elke zaak waarvoor hij opkwam. Als jurist van opleiding heeft hij gestreden voor de vrede, het beslechten van conflicten door bemiddeling, het internationalisme, het universeel stemrecht, het recht op onderwijs, vrouwenrechten en de arbeidsreglementering. 1OO jaar geleden in 1913 werd hem de Nobelprijs voor de Vrede toegekend.

Mahatma Gandhi (1869 -1948).

Indiaas politicus, jurist en vegetariër. Was een van de grondleggers van de moderne staat India en voorstander van het actieve geweldloosheid als middel voor revolutie. Van hem kwam o.a. de volgende uitspraak:  “Een oog voor een oog maakt de hele wereld blind.” Hij stierf 65 jaar geleden.

Eleanor Roosevelt (1884– 1962). 

First Lady van de Verenigde Staten toen haar man Franklin Delano Roosevelt president was. Als mensenrechtenactiviste speelde ze na de Tweede Wereldoorlog speelde ze een grote rol in het opstellen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Dat dit jaar zijn 65^ste verjaardag vierde.

Mohammed Abdelkrim El Khattabi (1880-1963).

Marokkaanse rechter en vrijheidstrijder voor de Rif. Vocht tegen de kolonisatie van Spanje en Frankrijk. Bezieler van de Berberidentiteit en Pan-Arabische gedachte. Werd geboren in de omgeving van Al-Hoceima, onze partnerstad. En overleed 50 jaar geleden.

Emiel Van Haver (1899 – 1966).

Sint-Niklase oud-burgemeester. Was tijdens WO II schepen en burgemeester. Werd daarvoor uit zijn functie gezet en veroordeeld. Kreeg in 1955 eerherstel. En werd in 1964 opnieuw gemeenteraadslid.  In de geest van Mandela is het eindelijk tijd om werk te maken van een echt eerherstel.

Martin Luther King (1929– 1968).

  Amerikaanse baptistische dominee, politiek leider en een van de meest prominente leden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. 25 jaar geleden in 1963 hield hij zijn legendarische toespraak “I have a dream“. Een jaar later kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede. Voor velen is Martin Luther King een symbool voor de burgerrechten-beweging in de Verenigde Staten gebleven.

  Dominique Pire ( 1910-1969).

Waalse dominicaanse pater en winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 1958, 55 jaar geleden en het jaar van de EXPO.  Zijn leven stond volledig in het teken van streven naar begrip tussen alle volkeren in de wereld en het oplossen van de armoede. Maar vooral zijn inzet voor vluchtelingen tijdens en na WO II maakte hem beroemd. Waarbij hij fungeerde als aalmoezenier van het verzet. Hij ligt ook aan de basis van de NGO Vredeseilanden.

Léopold Sédar Senghor (1906 – 2001).

Was een Senegalees dichter, filosoof, schrijver en president. Is grondlegger van de Négritude. Was katholiek in een moslimland. Zat in het Franse verzet tijdens WO II. Was staatssecretaris in een Franse Regering.  Vader van de Senegalese democratie en lid van Academie Française. Hij overleed vandaag 12 jaar geleden op 20 december. Momenteel bestaat onze stedenband met onze Senegalese partnerstad Tambacounda 10 jaar.

Maurits Coppieters (1920-2005).  

Sint-Niklazenaar en Vlaams politicus, die zijn politieke carrière ontplooide bij de Volksunie.  In 1996 richtte hij de beweging het Sienjaal op, met het oog op een bundeling van alle progressieve krachten in Vlaanderen.  Coppieters werkte actief rond politiek pluralisme, de rechten van de vrouw, milieuproblematiek en ontwikkelingssamenwerking. En werd zo het boegbeeld van de progressieve vleugel in de partij. Als nationaal voorzitter van 11.11.11 ijverde hij in de jaren ’80 vol inzet en overtuiging voor een rechtvaardig bestaan voor iedereen.

Nelson Mandela (1918-2013)  

President van Zuid-Afrika van 1994 tot 1999. Hij was advocaat van beroep. Mandela werd geboren bij Umtata (in het vroegere Transkei), als zoon van een plaatselijk stamhoofd. Mandela wordt alom gerespecteerd om zijn volhardende strijd tegen de apartheid, en was de eerste zwarte president van Zuid-Afrika. . In 2010 riep de VN 18 juli uit als jaarlijkse Mandela-dag. En won in 1993 de Nobelprijs voor de Vrede, samen met Frederik Willem de Klerk. 20 jaar later op 5 december stierf hij.

De moraal van het verhaal. Reactie op het opiniestuk Onfrisse heren van de straat van Marc Reynebeau.

Geachte heer Reynebeau,
Beste Marc,
In het verleden had ik steeds veel respect voor uw journalistiek werk. Maar ditmaal heb je me toch ontgoocheld en dit nav het opiniestuk “Onfrisse heren in de straat”.
Link naar “Onfrisse heren in de straat”

Ik meen me te herinneren dat een journalist en zeker een historicus steeds zijn bronnen moet checken. En zeker zijn primaire bronnen in casu mezelf. Bovendien heb ik gemerkt dat u zich enkel baseert op secundaire bronnen, nl. kranten- en belgaberichten. Bronnen die ik dus zelf niet gelanceerd heb. Tenslotte is heel deze heisa uit zijn verband gerukt, omdat mijn speech (in mijn hoedanigheid) als schepen van jeugd en ontwikkelingssamenwerking gewijd was aan Maurits Coppieters, en dit ter gelegenheid van een onthulling van een naamplaatje aan zijn geboortehuis. Tijdens deze onthulling was er, bij mijn weten, geen journalist aanwezig, (als) ook niet het raadslid waar je naar verwijst. (dat achteraf commentaar had. ) Leopold II werd dan ook maar in de zijlijn vermeld.

Nu over de grond van de zaak

“Kan, naast de straatnaam, niet ook het schilderij van Leopold II maar beter uit Sint-Niklaas verdwijnen?”

Ja, ook dat kan – in theorie. Maar ik ga hier niet het gras van voor de voeten van mijn collega gemeenteraadslid, die met dat idee kwam, wegmaaien. Hij mag zijn aanvullend voorstel gerust ook op de agenda proberen krijgen, en dan liefst ook ineens met een voorstel voor een ander èn beter schilderij in de plaats. Ik had en heb alvast een mooi alternatief voor de straatnaam. Dat was trouwens ook de aanleiding, met name het nog eens in de herinnering halen van de wens (een straat genoemd naar Maurits Coppieters) die ere-burgemeester Willockx reeds eerder formuleerde. Ik deed dit op het moment dat er in de stad een eenvoudig bordje werd geplaatst aan zijn geboortehuis (in de Westerstraat te Sint-Niklaas). Iets wat me als eerbetoon wel erg magertjes leek. Ik hoop/hoopte dat het hier niet bij blijft, en dat het bordje geen excuusbordje zou blijven. Een straat is echt wel het minste wat we kunnen doen qua eerbetoon. Het geven van een straatnaam is een subjectief gegeven met als doel een appreciatie. Terwijl het koningschap van Leopold II een historisch feit is. Mag ik er trouwens aan herinneren dat in onze stad reeds eerder zelfs een compleet plein van naam veranderde, en dit van een tijdgenoot en medestander trouwens van Leopold II, met name Kardinaal Mercier. In 1998 verloor alvast deze tijdsgenoot van priester Daens zijn plein in sint-niklaas. Het in 1926 tot Kardinaal Mercierplein gedoopt plein werd voortaan (terug) gewoon Houtbriel genoemd.
Link naar Film Daens

—-
Royaltywatcher Jan Van Den Berghe presenteert jongste boek: ‘God in Laken’
Link naar God in Laken
Zijn zoon Leopold II, die zijn reputatie tegenover de tien geboden was anders ook van bedenkelijk niveau?

‘Leopold II was katholieker dan zijn vader, maar ook meer nog een pragmaticus. Hij had nog meer de paus nodig om de priesters in te tomen, denk maar aan Daens. Paus Leo XIII was immers de man van Rerum Novarum, en niet direct gekant tegenover de katholieke arbeiders en het ACW. Leopold II had bovendien ook de paus nodig voor zijn Kongo-politiek. Hij vergoelijkte zijn daden door de paus erop te drukken dat hij missionarissen uitzond naar Kongo om ginds ook te bekeren, onder het mom van:’Ik doe aan beschavingswerk’. Maar je wil niet zo ver gaan dat je alle misdaden in Kongo aan Leopold II toeschrijft. ‘Nee, dat zou te ver gaan. Leopold II is er ook nooit geweest. Ten eerste omdat hij fysiek niet in orde was, hij hinkte. En dat kon toch niet dat een koning van het superieure ras toonde dat hij lichamelijk iets mankeerde? En ten tweede had Leopold II een onvoorstelbare smetvrees. Zijn kranten moesten gestreken worden, hij liet naar eigen ontwerp celofaanzakjes vervaardigen om zijn baard te beschermen tegen de regen enzovoort.
Ondanks zijn tweede huwelijk, kerkelijk zelfs en dan nog met een dame van lichte zeden: Caroline Delacroix, sterft hij als groot christen. ‘Ja, vlak voor zijn dood heeft hij nog gebiecht. Niet bij de kardinaal, maar bij een gewoon priester wiens oren wellicht rood hebben gestaan. Nadien heeft de kardinaal hemzelf, kardinaal Mercier, Leopold II vanop de kansel zelfs bijna heilig verklaard. Het toont aan de de band tussen de troon en het altaar altijd zeer hecht is geweest.’

—–
‘Een massamoordenaar en een koloniaal,’ zo denkt schepen Wouter Van Bellingen
Alvast toch van een iets andere misdaad-orde dan de genoemde Kardinaal Mercier die zijn plein hier en elders kwijt raakte omdat hij zich hevig verzette tegen de van het Franstalige onderwijs in Vlaanderen en jarenlang een verfransingsbeleid voerde in de Vlaamse Kerk.

Maar was Leopold wel een ‘koloniaal’?
Tja, gaat dat aub eens vragen aan mensen als Walter Zinzen, Daniel Vangroenweghe (“Rood rubber”), Ludo De Witte of andere congo-specialisten hé. Leopold II geen koloniaal noemen, dat is pas “muggen ziften”. Ik ben overtuigd mocht Leopold II vandaag leven, hij zich zeker zou moeten verantwoorden voor misdaden tegen de menselijkheid voor het Internationaal Strafhof. Voor mij was hij alvast geen “ambitieuze held” zoals een voormalig minister hem onlangs nog durfde noemen.
Link naar David Van Reybrouck

Ik ben blij alvast dat je toegeeft dat “Leopold verantwoordelijk was voor een exploitatiesysteem dat door zijn geldbejag heeft geleid tot de dood van misschien wel miljoenen Congolezen”. Ja, je leest het goed: “misschien verantwoordelijk voor wel miljoenen Congolezen”. 2 miljoen, 3 miljoen… ? ‘k Zou het wel eens willen weten. Of is dat ook muggenziften? Miljoenen Congolezen, dat zijn dus miljoenen mensen hé. Hallo!?
En inderdaad, reeds “In zijn eigen tijd stond Leopold al ter discussie op grond van net hetzelfde argument” als ik en vele anderen nu impliciet inroepen, met name de mensenrechten. Op school heb ik daar heel weinig, ik denk niets zelfs, over gehoord. Als schepen van jeugd en internationale contacten beschouw ik het alvast als mijn topprioriteit om mensenrechten centraal te helpen stellen.

Blij ook dat je bevestigt dat “wijlen Maurits Coppieters iemand is die zonder enige twijfel de eer van een eigen straat verdient” Eigenlijk zijn we het over veel eens, denk ik. Ik kan je ook geruststellen. Het ligt absoluut niet in mijn bedoeling “de geschiedenis te corrigeren”, integendeel. Als ik nog eens een suggestie mag doen. Beste Vlaamse TV (eender wie), zend aub eens de BBC-reeks WHITE KING BLACK DEATH eens uit. En rara wie wordt daar opgevoerd als historicus en journalist? Juist Marc Reynebeau.
Link naar WHITE KING BLACK DEATH

En misschien ineens ook nog eens de film ‘Lumumba’ van de Haïtiaanse cineast Raoul Peck. Kwestie van ons historisch beeld wat bij te schaven en de vroegere correcties wat te corrigeren.
Link naar Afrika filmfestival zonder Vlaamse subsidies

Dat je me revisionisme en goedkoop en opportunistisch moralisme verwijt, pik ik eigenlijk niet. En wat anderen met andere straatnamen doen, interesseert me momenteel ook minder. Eén ding te gelijk, ‘k wil de vis niet verdrinken. Dus ook dat schilderij van Leopold II op stadhuis hangt niet echt in mijn weg. Ik sta er trouwens bijna altijd met mijn rug naar toe. De beoordeling van “slechte schilders” of evt. “krukkige schrijvers”, die inderdaad ook soms met een straatnaam geëerd worden, laat ik graag over aan anderen. Dat Leopold II ne slechte mens was, daar ben ik alvast van overtuigd. Iets ergers dus dan “allerminst een fijn heerschap” ! En, dus geen straatnaam waardig voor wie ondertussen zijn geschiedenis goed kent.
Daarnaast zoals ook al vandaag te lezen viel in uw zustercoreliokrant, beseft ik dat er inderdaad belangrijker zaken zijn, maar wat even belangrijk is dat er in het onderwijs te weinig wordt stil gestaan bij de rol van Leopold II en België in Centraal-Afrika. Nu wordt er nog te veel gefocust op het missiewerk, Expo 58-nostalgie en dergelijke. En net daarom plannen we in het najaar rond ons fairtradeweekend heel wat vorming en duiding over 50 jaar onafhankelijkheid Congo. Ik hoop dat dit ook evenveel weerklank krijgt in de nationale media.

Maar vooral hoop ik nog altijd dat Maurits Coppieters een straat krijgt in Sint-Niklaas en in navolging ook Nelson Mandela, M. Ghandi, Martin Luther King.

Toch nog één opmerking zou dit allemaal nieuws geworden zijn, mocht ik niet de eerste zwarte schepen van Vlaanderen zijn. Maar gewoon Wouter Van Bellingen, schepen van Jeugd en ontwikkelingssamenwerking in Sint-Niklaas.

De Standaard