Lightrail van Aalst naar Sint-Niklaas.

De VlaamsProgressieven Waas&Dender stellen voor een lightrail tussen Aalst en Sint-Niklaas aan te leggen en onderweg ook Dendermonde aan te doen. Een lightrailverbinding is een lichte trein of sneltram in een eigen bedding.

Aanleiding voor het voorstel vormt de beslissing van De Lijn om een snelbusverbinding tussen Aalst, Dendermonde en Sint-Niklaas in te leggen. Uitstekend, vinden de VlaamsProgressieven, “maar wel slechts als een overgangsmaatregel. We roepen de gemeenten in de regio hun schouders zetten onder de vraag naar een lightrailverbinding”, aldus partijsecretaris Wouter Van Bellingen uit Sint-Niklaas.

Enkele jaren geleden werd het idee van lightrails nog negatief geëvalueerd door een studie van de NMBS. “Maar een meer recente studie bewijst dat lightrailverbindingen wel degelijk hun nut hebben binnen ons openbaar vervoer. Aan een snelbus verbinding zijn immers een aantal nadelen. Zo rijdt hij voor een groot deel op de gewone wegen te rijden waardoor hij ook filegevoelig blijft. Ook verkeerslichten leveren vertraging op. Een lightrailverbinding op een apart spoor heeft die problemen niet.”

Op dit moment zijn er in opdracht van de Vlaamse overheid drie spoortrajecten bestudeerd om een lightrailverbinding op uit te voeren: Zeebrugge-Brugge-Lichtervelde, Antwerpen-Boom-Puurs en Gent-Eeklo-Maldegem.

Spoorbeddingen

“Het zal pas aan de volgende Vlaamse regering zijn om concrete investeringsbeslissingen te nemen. Het is van groot belang dat de betrokken gemeentebesturen, de provinciale overheid en onze regionale parlementsleden over de partijgrenzen heen actief bepleiten dat er ook in onze regio een lightrailverbinding komt. Met de vele oude spoorbeddingen is er zeker ruimte voor.
KD, GVA

De politiek moet van onderuit groeien.

In mijn oproep van afgelopen vrijdag had ik gehoopt dat de progressieve partijen het voortouw zouden nemen voor een alternatief, progressief project in onze samenleving. Heb ik te hoog gemikt? Misschien niet, misschien wel. De bedoeling was een open gesprek op te starten. Het hokjesdenken te overstijgen. Ook al lijkt deze oproep misschien een naïeve droom, het was een poging waard. We zijn het aan de mensen schuldig. Uiteraard was dit geen vraag tot een groot kartel maar wel één tot samenwerking rond een project, rond thema’s zoals duurzame ontwikkeling, de combinatie arbeid en gezin en diversiteit, maar ruimer dan het hoofddoekendebat. Als antwoord aan mijn jongerenpartij JongSpirit kan ik zeggen dat de links-rechtstegenstelling inderdaad al lang voorbij is. Progressief is niet noodzakelijk links of omgekeerd. En jazeker, ook andere partijen mochten deelnemen. Alleen is het probleem dat die ofwel machtspartijen zijn ofwel rauwe populisten. Net zoals jullie ben ik van oordeel dat het huidige kartel op nationaal niveau momenteel te weinig meerwaarde geeft. Ook al zit ik zelf in een goed werkend kartel met sp.a- VlaamsProgressieven en Groen! op lokaal niveau, kartels op verschillende niveaus hebben immers verschillende dynamieken. En de VlaamsProgressieven zitten op Europees niveau al sinds jaar en dag in een fractie met Groen!. Ik ben er net als jullie van overtuigd dat het herbekijken van ons nationaal kartel nodig is. En dat dit de voorwaarde kan zijn om sp.a te transformeren van de ‘voormalige’ machtspartij naar een partij die voluit kan gaan voor zijn eigen programma. Voor Groen! kan een nieuwe, volwaardige speler op het politieke terrein hun meer doen bewegen tot samenwerking. Want kleintjes hebben nu eenmaal de goede eigenschappen dat ze sneller bereid zijn om samen te werken. Wat de positieve reacties verklaart van de andere partijen. En voor de VlaamsProgressieven kan dit ons eindelijk de geloofwaardigheid geven als partij. En dan halen we niet enkel goede scores op de Doe de stemtest, maar kan die ook politiek vertaald worden in de enige, echte Vlaamse links-liberale partij van Vlaanderen, zelfs van België. En kan ze zo inderdaad als ongetrouwde partner beginnen aan een nieuw, anderssamengesteld gezin. En ja, samenwerking doe je vanuit de inhoud, maar ook van onderuit.

Misschien heb ik de vraag wel aan de verkeerden gesteld. En dit merk ik aan de vele positieve en uiteraard een aantal negatieve reacties. Je kan immers niet voor iedereen goed doen. Aan politiek doen betekent immers: keuzes maken. Afgelopen vrijdag ben ik nog meer overtuigd geraakt van mijn keuze toen ik als schepen huwelijken voltrok. De koppels die die dag huwden, waren een perfecte weerspiegeling van onze samenleving: een koppel dat voor de eerste maal huwde, een koppel dat voor de tweede maal huwde, een koppel met echtgenoten van Belgische en Marokkaanse origine, een holebi-koppel en een koppel dat reeds vijftien jaar samen was maar voor de rechtszekerheid van de kinderen besloten toch te huwen. Dit is het huidige Vlaanderen: divers, vooruitstrevend en niet angstig voor het onbekende.

Waarom doe ik dit net nu? Het afgelopen jaar heb ik net zoals velen gemerkt dat onze nationale politici niet in staat zijn de zaken te veranderen die nodig zijn voor de mensen. Terwijl gezinnen en vooral de alleenstaanden en eenoudergezinnen kreunen onder de dalende koopkracht en de stijgende energiekosten. Terwijl mensen met een uitkering het moeilijker krijgen om maandelijks rond te komen omdat de index niet rechtvaardig is. Terwijl Electrabel wordt leeggezogen wordt door Suez en zo ‘voormalig’ belastinggeld wordt misbruikt. Terwijl onze maatschappij aan banden wordt gelegd door moraalridders. Terwijl jongeren en nieuwe Vlamingen steeds verder gestigmatiseerd worden. Terwijl machteloos toegekeken wordt naar de uitroeiing van het Palestijnse volk en terwijl mensen zonder papieren tot wanhoop worden gedreven wegens gebrek aan politieke moed. In januari riep ik reeds de eerste keer op dat politici hun verantwoordelijk moesten nemen om te zorgen dat iedereen de kans krijgt om een duurzaam leven uit te bouwen ongeacht zijn afkomst, geslacht of ras. Dat was voor mij toen geen politiek oppositiespelletje maar oprechte bezorgdheid als jonge politicus van het post-paars-groentijdperk. Tevens was mijn oproep niet geïnspireerd op de mislukking van Forza Flandria. Want reeds in 2006 deed ik dezelfde oproep weliswaar op lokaal niveau. Mijn oproep deed ik omdat ik, net zoals zovelen, vaststel dat het zo niet verder kan en er een grote onverschilligheid groeit onder de mensen tegenover elkaar en de politiek in het bijzonder. Dat is mijn echte drijfveer. Niet de drang naar persoonlijk succes. Niet een verschroeiende ambitie. Of zichtbaarheid in de pers voor een verkiesbare plaats voor de komende verkiezingen want dan had ik mijn beter mond gehouden en rustig afgewacht tot volgende verkiezingen.

Ik heb de juiste vraag gesteld maar wel aan de verkeerde mensen. Dit werd me pas vrijdagavond duidelijk. Op het Pakistaanse consulaat te Nazareth werd ik aangesproken door een Gentse van Marokkaanse origine die speciaal uit de keuken gekomen was om me te zeggen dat ze mijn werk bewonderde en ze me dit persoonlijk wou zeggen. Maar ik ben pas helemaal zeker geworden van de juiste keuze toen een jongeman me later buiten aan een Gents café bedeesd en verlegen aansprak. Hij vertelde dat hij na een heel uur twijfelen en na lang aandringen van zijn vriendin alle moed bij elkaar had gesprokkeld om mij aan te spreken. Dat ik gelijk had met de oproep. Dat hij hetzelfde ervaarde, ook bij jongeren. En dat dit hem ook zorgen baarde. Maar dat ik verder moest doen. En hij mij volledig steunde. Ik wil hem nogmaals bedanken voor die woorden. De laatste twijfels vielen van mij af. En het werd me duidelijk. Ik had de vraag aan de verkeerden gesteld. Dom van mij.

Het moet van onderuit groeien. De basis, de mensen, de massa moeten betrokken worden bij de nieuwe politiek. Arbeiders, bedienden, kunstenaars, zelfstandigen, werkgevers… Iedereen die wil gaan voor een open en divers Vlaanderen waar iedereen meetelt. Vandaar: al wie zich aangesproken voelt, is welkom.

Wouter Van Bellingen ijvert voor links front.

De Sint-Niklase schepen Wouter Van Bellingen (Vl.Pro) roept alle linkse partijen in Vlaanderen op om front te vormen rond een gezamenlijk project. ‘Rechts wordt sterker en sterker. Het is tijd om op te staan en daar een positief en progressief verhaal tegenover te stellen.’

Van Bellingen richt zijn oproep niet alleen tot Groen!, Vl.Pro en sp.a, maar wil ook de kleinlinkse formaties PVDA en Cap bij zijn initiatief betrekken. ‘In plaats van elkaar vliegen af te vangen moeten we de krachten bundelen.’

Geïnspireerd door het strategische gehakketak ter rechterzijde blaast Van Bellingen, sinds 2007 als nationaal secretaris de tweede man bij Vl.Pro, ook aan progressieve kant een oud gevecht nieuw leven in: dat om de progressieve frontvorming. “Links is zodanig in de verdrukking dat we ons de vraag moeten stellen waar we naartoe moeten”, zegt Van Bellingen. “Willen we echt het Vlaanderen van de Dewinterkes, de Dedeckerkes en de De Weverkes? Of willen we daar een positief verhaal tegenover stellen? Het is tijd om de ego’s opzij te schuiven en de sprong te wagen. Ik nodig Groen!, sp.a, PVDA en Cap uit om rond te tafel te gaan zitten en samen een project uit te werken. Want in ons eentje krijgen we onze boodschap duidelijk niet verkocht.”

Wouter Van Bellingen werd plotsklaps een BV toen bekend raakte dat sommige koppels in Sint-Niklaas niet getrouwd wilden worden door een zwarte schepen. Als reactie daarop organiseerde de stad een massahuwelijk, waarbij honderden stelletjes elkaar onder aanvoering van Van Bellingen en zijn vrouw (nogmaals) trouw beloofden. “We hebben toen ook samengewerkt met veel mensen uit andere partijen en ik heb daar heel goede contacten aan overgehouden, ook bij PVDA en Cap. Het doet me geloven dat we samen werk kunnen maken van een positief verhaal.”

Hoe die samenwerking eruit moet zien, daar is Van Bellingen nog niet helemaal uit. “Dat kan in een groot kartel, via stembusakkoorden of via lijstenverbindingen. Maar het belangrijkste zijn niet de postjes, wel de vraag waar we met Vlaanderen naartoe willen. Daarna kunnen we zien hoe we er moeten raken. De eerste stap is dat we met elkaar beginnen te praten en ons verenigen rond een gezamenlijk project.

“Als ik al onze partijprogramma’s lees, zie ik verschilpunten maar ook veel overeenkomsten. Daar moeten we voor gaan om weerwerk te bieden aan de bullebak- en testosteronpolitiek van de rechterzijde. De mensen willen een positief verhaal horen. Dat project moeten we nu samen schrijven.”

Diversiteit

Van Bellingen zegt dat hij al met heel wat mensen uit andere progressieve partijen over zijn voornemen heeft gepraat. “Niet met de absolute toplaag in die partijen, want daar is deze discussie nog een groot taboe. Maar de mensen die daar net onder staan, de brede buik van partijen als Groen! en sp.a denken er net hetzelfde over. Ik heb de afgelopen maanden heel Vlaanderen afgereisd en ik ben ervan overtuigd dat heel wat progressieven op dit signaal zitten te wachten. Misschien blijft het bij een droom, maar wat mij betreft is het tijd om de groene, rode en Vlaamse linkerzijde te verenigen. Bettina Geysen, Mieke Vogels en Caroline Gennez: werk samen. En neem ook Peter Mertens en Jef Sleeckx erbij. Anders verliezen we bij de volgende verkiezingen allemaal.”

De oproep van Van Bellingen komt er amper enkele weken nadat zijn partij een nieuwe start probeerde te forceren door de naam Spirit te veranderen in VlaamsProgressieven. Is zijn geloof in dat project dan zo klein dat hij nu al naar een nieuwe krachtenbundeling streeft? “Nee. We hoeven onze eigenheid niet op te geven in zo’n gemeenschappelijk project. Diversiteit is toch een pluspunt? Maar we kunnen wel groeien door samen te werken.”

Protest tegen opsluiting kinderen zonder papieren in Merksplas.

Onderzoek toont volgens de beweging aan dat een verblijf in een gesloten instelling trauma’s veroorzaakt bij kinderen. Ze wil dan ook een onmiddellijke afschaffing van de opsluiting van illegale kinderen en jongeren. Verder eist ze de onmiddellijke en permanente regularisatie van alle kinderen, jongeren en gezinnen die nu in Belgi� verblijven zonder papieren. De actiegroep stuurde daarover een brief naar de nieuwe federale minister van Immigratie en Asielbeleid Annemie Turtelboom (Open VLD).

De Beweging voor Kinderen Zonder Papieren zegt dat de gesloten centra geen aangepaste omgeving zijn om kinderen in onder te brengen. Zo is er volgens hen geen noemenswaardig onderwijs en zijn er te weinig ontspanningsmogelijkheden. Ze willen dat de opgesloten illegalen de kans krijgen om het centrum dagelijks te verlaten om naar school te kunnen gaan.

Omdat de huidige regering niet van plan is om iets te veranderen aan de situatie, was het volgens de beweging tijd om actie te ondernemen. Ze deelden tijdens hun manifestatie in Merksplas pamfletten uit aan belangstellenden. De oproep krijgt steun vanuit politieke hoek. Onder meer Els Van Weert en Wouter Van Bellingen, beide van de VlaamsProgressieven, ondertekenden de brief aan de bevoegde minister

Schepen Van Bellingen huwt symbolisch Vlaams-Waals koppel.

Schepen van Burgerlijke Stand Wouter Van Bellingen (spirit) zegende gisterochtend een bijzonder huwelijk in, op de kiosk in het stadspark. Het ging om een symbolisch huwelijk tussen de Vlaamse Christel Van Buynder en haar Waalse vriend Jean-Michel Foucher. Voor spirit Sint-Niklaas de gedroomde aftrap voor de affichecampagne.

Christel en Jean-Michel, vergezeld door hun dochtertje Maïté, trotseerden de vrieskou voor deze aparte plechtigheid. «Liefde en respect voor elkaar: dat is wat primeert», zei Van Bellingen. «Ik ben blij dat hier nu een Vlaams-Waals én tegelijk een blank-zwart koppel voor mij staat want die wederzijdse liefde en dat respect zijn een voorbeeld.» De schepen had nog een verrassing voor het koppel. Voor hun ‘echte’ huwelijk, dat binnenkort plaatsvindt, krijgen ze een overnachting in hotel Flanders aangeboden. Het koppel is al bijna tien jaar samen en krijgt geregeld te maken met vooroordelen. «Als ik Frans spreek tegen Jean-Michel, krijg ik daar vaak opmerkingen over. Dat hij maar Vlaams moet spreken, is een vaak gehoorde opmerking», betreurt Christel. Jean-Michel heeft zich al helemaal aangepast. «Ik woon al vier jaar in Sint-Niklaas en ik volgde een cursus Nederlands. Thuis spreken we met Maïte twee talen. Ons kindje symboliseert de liefde.»

Belgisch huwelijk

Na afloop van de ceremonie stelde spirit de affichecampagne ‘Gemeenschap is leuker met twee’ voor. «Het Belgische huwelijk dreigt op de klippen te lopen. Elkaar ruimte geven, volstaat soms om een huwelijk te redden. We hopen dat zoveel mogelijk Sint-Niklazenaren onze affiches voor hun raam hangen», aldus spirit-voorzitter Al Salhi.
VGB, HLN